Internationale Poetry-Biennale - Filmfestival - Salon - Netzwerk
- ARTISTS
whiteBOX München / Munich
- Behnaz Amani (IR)
- Patricia Brooks (AT)
- Katja Brunner (CH)
- Gianna Olinda Cadonau (CH)
- Ofelia H. de la Cuba (PE/D)
- Susanne Darabas (RO/D)
- Magda Drozd (CH)
- Karin Fellner (D)
- Heike Fiedler (CH)
- Andrea Fontán (AR)
- Limpe Fuchs (D)
- Stella Glitter (CH)
- Ariane von Graffenried (CH)
- Sabine Groschup (AT)
- Sabine Gruber (AT/IT)
- Madara Gruntmane (LV)
- Geraldine Gutiérrez-Wienken (VE/D)
- Gerlinde Hacker (AT)
- Nazli Karabiyikoglu (TR)
- Birgit Kempker (CH)
- Victoria Kennefick (IE)
- Barbara Korun (SI)
- Augusta Laar (D)
- Daniela La Luz (D)
- Swantje Lichtenstein (D)
- Vera Linder (IT)
- Jannah Loontjens
- Barbi Marcovic (AT)
- Anais Meier (CH)
- Verena Mermer (AT)
- Nora Nadjarian (AM)
- Stella Nyanci (UG)
- Monika Olzak (D)
- Hannah Oppolzer (AT)
- Lynn Parkerson (USA)
- Radmila Petrovic (RS)
- Doro Pointner (AT)
- Phyu Nu Sabal (MM)
- Theresa Seraphin (D)
- Lilit Stepanyan (AM)
- Eva Surma (AT)
- Julia Toggenburger (CH)
- Arpi Voskanyan (AM)
- Anne Waldman (USA)
- Christine Yohannes (ET)
- Barbara Yurtdas (D)
- Nora Zapf (D)
- Literaturhaus Wien / Vienna
- Alexandra Bernhardt (D/AT)
- Martina Claussen
- Andrea Grill (AT)
- Augusta Laar
- Lorena Pircher (IT/AT)
Jannah Loontjens
⇒ MIDNIGHT POETRY Featuring poets of the partner organisations of the EPESEP project
Jannah Loontjens is a novelist, poet, and philosopher, who writes regularly for Dutch newspapers and magazines.
Her poetry collections include The Incredible Shrinking, 2006, nominated for the Eline van Haaren Prize, and It’s You, 2013.
Loontjens’ writing engages with topical issues, while drawing
on her personal experiences and grounding in philosophy.
Her latest non-fiction book, Guilty: An exploration of my conscience,
2021, nominated for the Socrates Wisselbeker, reflects in her own
authentic voice on the role of guilt in western culture.
Her newest novel And Then He Was Gone, 2023, was nominated
for the Boon Literature Prize.
www.jannahloontjens.nl
Wie we zijn
Ben ik de vrouw die souvenirs van haar minnaar
verkoopt. De invulling van deze dag die zo anders
lijkt dan verwacht. Spullen balanceren
gewoon en toch verdacht. Zoek ik iemand
om de wereld mee te verkennen. Ben ik
de te bezorgde moeder, de minzaam lachende
intellectueel, de uit de ban geslagen academicus, Q
dronken aan de arm van ik weet niet wie.
Ben ik de vrouw die wacht op een man die nog
een oorlog verloren heeft. Niet geheel rimpelloos.
Ook al achtendertig. Zoek ik woorden om deze
zin mee te sluiten. Ben ik de onweerstaanbaar
knappe rooie, perziken-slagroom type, vergeeld-gras-
groene ogen, benen die op tv niet zouden misstaan.
De man die een vrouw wil zijn. Het meisje
met ongeschoren schaamhaar. Wist ik maar.
Wist ik maar op wie ik lijk. Ik zou ook weten of ik lijk
op wie het lijkt dat ik lijk. Achteraf is niet meer.
Niet meer dan dat. Verlaten lichamen.
Waarna enkel nog een hoopje botten. Schedels.
Waarin ooit vragen zich verdrongen. Gedachten
moeizaam zichzelf overtroffen. Ingevingen opsprongen.
Verlangens terugkeerden. Wispelturig. Obsessief.
Herinnerden. Een naam. Een nacht. Een woord. Een schaamte.
Who we are
Am I the woman who sells souvenirs of her lover.
This day, whose fulfilment develops so differently
from expected. Objects normally in balance
remain suspect. Do I seek someone with whom
to explore the world. Am I the anxious mother,
the amiable intellectual, the reckless academic,
drunk, arm in arm with I don’t know who.
Am I the woman who waits for a man
who has lost yet another war? Not entirely without
wrinkles. Already thirty eight. Do I look for words
to finish this sentence. Am I the irresistibly attractive
redhead, creamy-peach, yellowed grass-green eyes,
legs that would not be unbecoming on television.
The man that longs to be a woman. The girl
with unshaved pubic hair. If only I knew.
If I only knew who I look like, I would also know
if I look like the one that I should look like. Afterwards
there is nothing. Nothing more than this. Abandoned bodies.
A heap of bones. Skulls. Where once questions crowded in.
Thoughts arduously surpassed themselves. Ideas leapt up.
Desires returned. Whimsically. Obsessively. Remembered.
A name. A night. A word. Shame.
from Dat ben jij toch, 2013, translated by Jamal Mahjoub
Mijn licht gekwelde melancholische blik
Goedendag, dames en heren, ik wil aan u voorstellen:
de licht gekwelde melancholische blik die mij eigen is.
En wel al mijn hele leven, (als ik mijn toeschouwers
mag geloven). Ja, hier sta ik, naakt voor u met mijn
licht gekwelde, melancholische blik. Kijkt u maar.
Ondertussen, als u me toestaat, laat ik mijn gedachten
dwalen. Over dingen die ik niet vergeten mag: toekomst-
dromen, de mantra die ik mij had voorgenomen, belasting
betalen, schone kleding klaar leggen, voor mezelf en de kleinen,
vriendelijk blijven tegen moeder, vader, winkelbediende,
buur én geliefde, kinderen van school halen.
Blijf gerust staren, dames en heren, mijn licht gekwelde
melancholische blik kan dat goed verdragen. U, daarachter in,
heeft u goed zicht? En als u even omlaag kijkt, naar de neuzen
van uw voeten, laat ik mijn gedachten nog wat dwalen
over wat ik niet vergeten mag. Eten in huis halen. Elke dag.
Uitkleden als het avond is. Ook elke dag.
My slightly tormented melancholic gaze
Good afternoon, ladies and gentlemen,
I should like to introduce you
to the slightly tormented, melancholic gaze
that I own. And, in fact, already my entire life,
(if I am to believe my spectators).
Yes, here I stand, naked, before you
with my slightly tormented, melancholic gaze.
Take a good look.
In the meantime, if you will permit me,
I shall let my thoughts wander. About things
I may not forget: future dreams, the mantra I intended,
paying taxes, laying out clean clothes for myself
and the little ones, remaining kind to mother,
father, shop-assistant, neighbour,
and lover, fetching children from school.
Carry on staring, ladies and gentlemen,
my slightly tormented, melancholic gaze
can easily endure. You, there, on the back row,
how’s the view? If you just look down for a moment,
at the noses of your feet, I’ll let my thoughts wander
a while longer, about what I should not forget.
Bringing food home. Every day.
Getting undressed at night. Also every day.