Hör mir zu, mein Freund

Ich kann von jedem Punkt aus den Himmel sehen, seinen Glanz,
die Ruhe und den schwarzen Fluß der Nacht,
ich kann die scharfsüßen Töne des Windes hören, die Melodie einer Flöte,
dieser Wind ist ein stilles, aber festes Versprechen, niemanden und
nichts zu besitzen, egal ob ich schlafe oder wach bin,
diesen Traum habe ich immer wieder.

Ich weiß nicht, warum ich dir das heute alles erzähle.
Bleib ruhig.
Laß mich bitte ausreden.

Wenn du darüber lachst, was ich sage, bist du ein Mann.
Wenn du mir in meinen Träumen folgst, liebst du mich.
Aber wer bist du, wenn du mein Herz zwischen den Wörtern klopfen
hören kannst, wer bist du dann?

Bist du dieser Traum, dann bist du Gott.
Reichst du mir die Hand, bist du mein Gatte.
Aber wenn du mein Begleiter sein würdest,
auf dieser Reise, dann wünschte ich mir, du könntest meine Sehnsucht verstehen,
egal ob ich mein Ziel erreiche oder nicht, mein Sehnen, mein Stocken,
meine Atemlosigkeit und mein Glaube daran, nicht aufzugeben.
Wenn du mich auf dieser Reise begleitest, wer bist du dann?

Dann bist du wirklich ein Freund, mein Freund.

Übersetzung Thomas Kunst

माझ्या मित्रा

ऐक ना,
मला दिसते नुसते चमकते अपरंपार आभाळ,
अलीकडे दाट काळ्या रात्रीची शांत झुळझुळ
बासरीच्या एखाद्या माधवी स्वरासारखा
तीव्रमधुर तिथला वाऱ्याचा वावर
आणि मुक्त असण्याची त्यात एक मंद पण निश्चित ग्वाही
कितीदा पाह्यलेय मी हे स्वप्न, झोपेत आणि जागेपणीही !

आज तुला ते सांगावेसे का वाटले कळत नाही
पण थांब, घाई करू नकोस,
अर्धे फुललेले बोलणे असे अर्ध्यावर खुडू नाही.

हे ऐकताना हसशील, तर मर्द असशील;
स्वप्न धरायला धावशील माझ्यासाठी,
तर प्रेमिक असशील,
समजशील जर शब्दांच्या मधल्या अधांतरात
धपापतेय माझे काळीज,
तर मग तू कोण असशील ?

स्वप्नच होशील तर परमेश्वर असशील,
हाती देशील तर पती असशील,
आणि चालशील जर माझ्यासोबत
त्या उजळ हसऱ्या स्वप्नाकडे
समजून हेही, की ते हाती येईल, न येईल,
पण अपरिहार्य माझी ओढ, माझे कोसळणे, धापत धावणे
आणि माझा विश्वास, की माझे मलाच लढता येईल,
तर मग तू कोण असशील ?

— मित्र असशील माझ्या मित्रा !

Was folgt wem folgt was

Gute Wünsche ohne Zahl steigen vom Herzen in den Kopf
auch dem Fremden ist als Mensch unter Menschen man zugetan
und Flügel treibt aus dieses „Glück auf“, geflüstert ums Rund der Welt.
Doch was folgt wem folgt dann?

Verlängert das Wohldenken
der Blume Vergehen bloß?

Tritt Trübsal, ausgesetzt, einsam, versengt
in einen Schatten von Trost?

Benetzt Mitgefühl, lindernd wie Wasser, still
die Ufer wenigstens der Brutalität? Gebietet Einhalt
auch nur der geringsten Welle vernichtender Gestalt?

Alles, was mich umfängt, wird zermalmt, zermalmt
jede menschliche Verbindung, ein verdorrtes Blatt
gute Wünsche, „Glück auf“: was folgt wem
folgt wirklich dann was?

Übersetzung Ulrike Draesner

काय होते ?

इतक्या असंख्य सद् भावना जन्म घेतात मनामध्ये,
अनोळखी माणसांसाठी सुद्धा किती भरून येते
पंख फुटल्या अंगाने शुभेच्छा येतात वस्तीला,
या साऱ्यांचे नंतर काय होते ?

एका तरी फुलाचे मरण
लांबते का एखादा क्षण ?

एकटे पोळणारे दुःख अनिकेत
येते का सांत्वनाच्या सावलीत ?

करुणेनं भिजतो का थोडा
निर्दयतेचा काठ ?
थांबते का एखादी विनाशाची लाट ?

सगळे भवतालच मोडून, चिरडून चाललेले
पाचोळ्यासारखे झालेले कुठलेही नाते
मनातल्या सद् भावनांचे आणि शुभेच्छांचे
खरेच मग काय होते ?